بهتر است بین والدین و فرزندان چهارچوب هایی وجود داشته باشد که نباید از آنها عبور کنند. این چهارچوب ها چه هستند؟ برخلاف تصور بعضی از والدین که تصور می کنند مالک تام الاختیار فرزندان خود هستند در واقع آنها امانت هایی هستند که باید آنها را با رفتار مناسب خود(نه با حرف ها و شعارها) به درستی و سلامت رشد دهند و تربیت کنند. این رشد تنها منحصر به جسم نیست؛ فکرو روان آنها، مدیریت، برنامه‌ ریزی و تصمیم‌گیری هم باید در فرزندان رشد کند. در نتیجه مد نظر داشته باشند که فرزند خود را شبیه دیگران ندانند و هر انسانی منحصر به فرد است. هیچ گاه توهین  نکنند زیرا بی احترامی‌ و توهین به هر کسی خشم و کینه او را بر می‌انگیزد. همچنین هرگز عصبانیت خود را بر سر فرزندتان خالی نکنند. یکی از عادات نامناسب بسیاری از والدین این است که خشم یا عصبانیت خود را بر سر اطرافیان بی‌سلاح و بی‌پناه خود، یعنی فرزندان خالی می‌کنند. این را بدانند هر کس برای کاری آفریده شده و ماموریت و مسئولیتی در این دنیا دارد پس آرزوهای خود را به فرزندان تحمیل نکنند. هر کس دارای توانمندی و استعداد و علائق خاصی است پس سعی کنند با نظارت کافی، تجربه‌های جدید برای فرزندان ایجاد کنند ضمن اینکه فرزند در هر سنی که باشد، به محبت نیاز دارد. نوزاد، طفل، کودک یا نوجوان و دقیق‌تر اینکه همه انسان‌ها در هر سنی که باشند به محبت نیاز دارند. در پایان اگر والدین به چیزهایی که می‌گویند عمل نکنند، فرزندان به والدین اعتماد نخواهند کرد.