درمان اختلال اضطراب جدايي

در مورد كودكاني كه از اضطراب جدايي رنج مي­برند، نكات زير را در نظر بگيريد:

1. ممكن است براي كاهش اضطراب جدايي شديد و در موارد خاص، كودك نياز به مداخله دارويي داشته باشد.
2. بايد استرس ­هاي موجود در خانواده مانند طلاق، جدايي، بد رفتاري فيزيكي و هيجاني با كودك و مسايل ديگر مورد بررسي و مداخله قرار بگيرد.
3. والدين نقش بسيار مهمي رادر درمان ايفا مي­كنند. بايد آن ­ها را تشويق كنيم تا نياز كودك را هم براي امنيت و هم براي زندگي مستقل و غير وابسته بفهمند و درك كنند.
4. برگشت به مدرسه نقشي حياتي در فرآيند درمان دارد.براي اين كودكان مدرسه را به خانه نمي آوريم، بهتر است آن­ها با موضوع ترس خود روبرو شوند، مدرسه رفتن مرتب، اغلب باعث كاهش و بهبود علايم اين كودكان مي­گردد. نياز است تا والدين يك برنامه صبحگاهي هماهنگ و ثابت را براي كمك و حمايت كودك جهت رفتن به مدرسه فراهم كنند.
5. همكاري و هماهنگي براي رسيدن به درمان مناسب بين روانشناس، خانواده و مدرسه بايد وجود داشته باشد.
6. در موارد بسيار شديد لازم است به طور تدريجي و در زمان ­هاي كوتاه تر كودك جدايي از والدين را تجربه كند.
7. براي تلاش ­هاي موفقيت ­آميز كودك پاداش و جايزه در نظر گرفته شود.
8. در صورتي كه كودك از رفتن به مدرسه يا مهد امتناع  مي كند و در منزل مي ماند، محيط منزل نبايد پر از سرگرمي و استراحت و تفريح باشد و به اصطلاح شرايط منزل به گونه ­اي نباشد كه به كودك زياد خوش بگذرد. در غير اين صورت مشكل نرفتن كودك را به مدرسه تقويت ميكند.

آسيه محسني

كارشناس ارشد روانشناسي كودكان