وسواس فكري و عملي در كودكان موجب برانگيختگي در آنان مي­شود.كودك وسواسي خود را از درون تحت فشار مي بيند. فشار براي انجام دادن كارها ، براي رسيدن به هدف، براي پيشرفت و موفقيت. او تصور مي كند كه استرس ها و تنش هاي فكري او از خارج به وي تحميل مي شوند. در حالي كه نوع تفكر او عامل اصلي اين فشارهاست.اين كودكان همواره به خود مي گويند" من بايد...". اين اختلال به دليل آنكه با درد، ناراحتي و يا بيماري جسمي خاصي همراه نيست، معمولا تا سنين نوجواني و جواني ناشناخته مي ماند.از زماني كه كودك به دوران نوجواني پا مي گذارد، و روابط دوستي و اجتماعي او گسترده تر مي شود، به دليل داشتن چنين افكار و رفتارهايي از بودن در جمع دوستان و همسالانش احساس ناراحتي، فشار و استرس مي كند و نگران آن است كه افكار و رفتارهاي وسواسي او از حد خارج شده و نتواند خود را كنترل كند و همين امر موجب طرد شدگي ، انزوا و تنهايي او مي شود.

اغلب كودكان 8-9 ساله عادت دارند كه بر روي درز سنگفرش هاي خيابان راه بروند و يا اسباب بازي هايشان را مدام چك كنند و يا مراسم خوابشان را هميشه طبق آئين خاصي انجام دهند. چنين رفتارهايي در اين گروه سني  رايج و در بهترين شكل خود نوعي بازي محسوب مي شود. اما زماني كه اين امور بر زندگي كودك مسلط شوند و در عملكرد او خلل ايجاد كند جاي نگراني دارد.

در هفته هاي آتي به بحث در مورد اينكه چه موقع اين رفتارها نگران كننده است پرداخته خواهد شد.

با ما در كانال تلگرام مهرآفرين همراه باشيد.

Telegram.me/mehrafarincc

آسيه محسني

كارشناس ارشد روانشناسي كودكان