پرسش هایی که در این زمینه مطرح می شود این است که چگونه می توان از این اختلال پیشگیری کرد؟ چگونه می توان با آن مقابله کرد؟ و نقش والدین در کمرنگ شدن  این اختلال چیست؟

در این رابطه آنچه حائز اهمیت است این است گه والدین  کودک خود را به خاطر ناخن جویدن تنبیه نکنند.چون تنبیه منجر به ترس و اضطراب و در نتیجه تشدید شدن اختلال می شود.

راه کارهای عملی:

کوتاه کردن ناخن های بلند کودکتان در رفع این اختلال نقش بسزایی دارد. بدین منظور هر چند روز یکبار ناخن های او را کوتاه کنید

برای کمک به این کودکتان می توانید از ناخن آسیب دیده تصویری تهیه و وضعیت ان را با ناخن سالم برای او مقایسه کنید.

در مواقعی که کودکتان  مشغول جویدن ناخن است بدون آن که متوجه شود از او فیلم تهیه کنید و به او نشان دهید( احتمال دارد کودک با مشاهده فیلم به خود بیایید و این عادت را ترک کند).

کودکتان را تشویق کنید در مجلات  تصویر دست های زیبا را پیدا کند ان ها را برش دهد و بر روی سطحی بچسباند به گونه ای که مرتب تصویر دست های زیبا را با دست خود مقایسه کند.

اقدام دیگر در این رابطه شناسایی زمان ها و مکان هایی است که کودک این رفتار را از خود نشان می دهد( این کار برای ریشه یابی اختلال ضروری است).

اگر فرزندتان هنگام تماشای تلوزیون ناخن می جود، شیئی به دست او بدهید تا سر گرم شود و از جویدن ناخن منصرف شود. نقاشی کردن و ساختن کار دستی نیز منجر به کارگیری انگشتان کودک و عدم جویدن ناخن ها می شود.

اگر کودکتان اضطراب شدید دارد و این عادت را بطور مکرر و شدید انجام می دهد حتما به روانشناس مراجعه نمایید.

تاثیر رفتار والدین بر ناخن جویدن کودکان:

گاهی ممکن است علت ناخن جویدن کودک، عملکرد والدین و اطرافیان باشد.در این زمینه شما باید سعی کنید ناراحتی و مشکلات ناشی از مشغله های کاری خود را به منزل و کودک منتقل نکنید.

گاهی ناخن جویدن کودک به دلیل جلب توجه دیگران است  و عکس العمل شما همان توجهی است که کودک به دنبال ان است.در این مورد شما نباید به ناخن جویدن کودکتان واکنشی نشان دهید.در این باره با کودک خود صحبت کنید اما در مورد رفتارش قضاوت نکنید.

در آخر اینکه استفاده از لاک هایی که طعم های تلخ دارند برای جلوگیری از ناخن جویدن توصیه نمی شود

آسیه محسنی

کارشناس ارشد روانشناسی کودکان