موانع گوش دادن

ذهن خوانی: موقعی که به گفته های همسرتان توجه نمی‌کنید و به جای آن سعی می‌کنید "منظور واقعی" او را از قبل در ذهن خود تصور کنید، ذهن خوانی می‌کنید. افراد ذهن خوان به نشانه های جزئی مثل لحن صدا، حالات چهره و وضعیت بدنی اهمیت زیادی می‌دهند. آن‌ها محتوای واقعی آنچه همسرشان می‌گویند را نادیده می‌گیرند و در عوض به فرض‌ها و گمان‌های خود توجه دارند. ذهن خوانی برای رابطه صمیمانه بسیار مخرب است، زیرا فرد ذهن خوان آنچه واضح است را نادیده می‌گیرد و به تصورات خودش توجه می‌کند.

مرور ذهنی: شما آنقدر گفته های خود را در ذهن مرور می‌کنید که هرگز حرف‌های همسرتان را نمی‌شنوید. حتی ممکن است یک گفتگوی طولانی را از پیش، در ذهن خود مرور کنید: "من به او خواهم گفت. . . . . . . . سپس همسرم خواهد گفت. . . . . . . . . سپس من خواهم گفت. . . . . ".

انتخاب گزینشی: به این معناست که به برخی گفته های همسرتان گوش می‌دهید، اما به برخی دیگر گوش نمی‌دهید. مثلا وقتی همسرتان عصبانی، غمگین یا مضطرب است به او گوش می‌دهید، اما وقتی حس کردید حالش خوب است، و انتظار ندارد به هیجانات او پاسخ دهید، گوش کردن را متوقف می‌سازید.

وقتی می‌خواهید به برخی حرف‌های طرف مقابل گوش ندهید نیز ممکن است از انتخاب گزینشی استفاده کنید. برای مثال وقتی همسرتان شروع به صحبت در مورد غذای موردعلاقه تان می‌کند، گوش‌هایتان عالی کار می‌کند، اما هنگام صحبت از خرید لوازم مورد نیازش گوش نمی‌دهید.

قضاوت کردن: به این معنی است که به دلیل برخی قضاوت‌های منفی به همسرتان گوش نمی‌دهید، یا صرفا با هدف برچسب زدن و دادن لقب‌های منفی به او گوش می‌دهید. اگر فکر می‌کنید که همسرتان بدقلق، پرخاشگر یا بداخلاق است، به او گوش نخواهید داد، اگر هم گوش دهید به خاطر این است که شواهد تازه ای برای تایید تصور خود،  از لابه لای حرف‌هایش پیدا کنید. 

سمیه موسوی

دکتری مشاوره خانواده