همه ی ما میدانیم که یک دست صدا ندارد...
برای به وجود آمدن درگیری دو نفر نقش دارند...و دو طرف برای رسیدن به نقطه ی اوج مشاجره با یکدیگر مشارکت میکنند...
برای مثال زن و شوهر درباره ی مسائل مالی شروع به بحث میکنند...
به تدریج بحث بالا میگیرد, بی احترامی و توهین شروع میشود...
تن صداها بالا میرود ،زن مسلسل وار حرف میزند...

مرد برای کنترل و پیروز بیرون آمدن از بحث به همسرش میگوید: "اگر صدایت درآید تو را میزنم"...
پاسخ زن نیز در اغلب موارد روشن است:"اگر مردی بزن"...
به این ترتیب پایان بحث به درگیری و خشونت فیزیکی می انجامد...
....
پر واضح است که استفاده از هر نوع خشونت محکوم است...بنابراین تلاش زوجین قبل از ازدواج برای یادگیری مهارتهای اساسی میتواند از بروز درگیری کلامی و فیزیکی بعد از ازدواج و شکستن حرمت ها و عبور از خط قرمزها پیشگیری کند...
 
این عوامل میتواند به مشاجره و سردی روابط منجر شود...

بیان کلامی زوج نادرست است و در آن بی احترامی مشاهده میشود...

مرد به احساس های زن بی توجهی میکند و میخواهد آن را بی اهمیت نشان دهد...(بیخود نگرانی)

زن کنایه آمیز صحبت میکند و در بیان خود صراحت ندارد...

فرد حالت تهاجمی خود مثل سرزنش،انتقاد،تهدید ،ترساندن و...را کنترل نکند...مطمئن باشید حتی اگر این استراتژی ها به عقب نشینی ظاهری نیز بینجامد عواقب بعدی آن بسیار مخرب تر خواهد بود...

فرد به جای صحبت و حل مشکل قهر کند که این حالت در طولانی مدت باعث وخامت اوضاع و تخریب رابطه خواهد شد...

زن یا مرد(بیشتر زن ها)تظاهر میکند که همه چیز بر وفق مراد است و مشکلی وجود ندارد...این وضعیت در دراز مدت تأثیرات مخربی مانند خشم و تنفر بر ارتباط زوجین میگذارد...

حالت تسلیم زن و پذیرش تقصیرها باعث ایجاد افسردگی در زن و احساس سردی در شوهر میشود...همچنین افسردگی زن پرخاشگری بعدی وی را به دنبال دارد...

سمیه موسوی...دانشجوی دکتری مشاوره خانواده...