اين فهرست، كه به ترتيب اولويت  توسط خانم گلدريك (خانواده درمانگر) تهيه و ارائه شده بیانگر آن است که هرچه يك عامل در مرتبه بالاترى باشد، احتمال مسأله دار شدن ازدواج و نهايتا طلاق بالاتر است....

1. زوجين به فاصله كوتاهى از يك فقدان معنادار(مثل طلاق یا به هم خوردن نامزدی قبلی یا مرگ یک عزیز) باهم آشنا شوند يا ازدواج كنند...

2. آرزوى دور شدن از يك نفر در خانواده پدرى، عاملى براى ازدواج باشد...

3.پيشينه همسران به طور معنادارى متفاوت باشد (به لحاظ مذهبى، تحصيلى، طبقه اجتماعى، قوميت و سن)...

 4.زن و شوهر از جمع خواهر و برادرى ناسازگار برخاسته باشند...

5. زن و شوهر يا خيلى نزديك به خانواده هاي شان و يا خيلى دور از آنها سكونت داشته باشند...

6. زن و شوهر به لحاظ مالى يا عاطفى به خانواده هاى خود وابسته باشند...

7. ازدواج قبل از سن بيست سالگى انجام شود... ( در جوامع شهرى)

 8.مدت آشنايى و يا نامزدى كم تر از شش ماه باشد و يا اين كه بيشتر از سه سال به طول انجامد...

9. مراسم ازدواج بدون حضور خانواده يا دوستان فعلى انجام شود...

10. همسران دوره كودكى يا نوجوانى خود را دوره اى ناشاد و بد محسوب كنند....

11.همسران، رابطه ضعيفى با خواهر و برادر و يا والدين خود داشته باشند...

سمیه موسوی...دانشجوی دکتری مشاوره خانواده...