متخصصان معتقدند سن شروع بيماری‌های مفصلی از جمله آرتروز كاهش يافته است.
در سالهای نه چندان دور اغلب افرادی که به بیماری‌های مفصلی دچار می‌شدند و به کلینیک های فیزیوتراپی مراجعه می‌کردند در سنین بالای ۶۰ سال بودند در حالی که امروزه سن ابتلا به این بیماری‌ها حتی به مرز ۳۰ سالگی رسیده است.

 یکی از دلایل اصلی كاهش سن ابتلا به دردهای مفصلی و آرتروز سبک زندگی غلط است.
بی‌تحركی و نداشتن ‌فعاليت‌های بدنی مناسب و کافی از دلایل اصلی کاهش سن بروز بیماری‌های مفصلی است.

 نوع نشستن، خوابيدن، راه‌رفتن و حتی نوع كفش انتخابی در بین بسیاری از افراد نادرست است.
دوزانو و چهار زانو نشستن و همچنین استفاده از توالت های ایرانی از عواملی هستند که خطر بروز آرتروز را افزایش می‌دهند.

 عدم انجام فعاليت‌های ورزشی به طور روزانه و مستمر نیز از عوامل بروز بیماری‌های مفصلی است.
ورزش مداوم به حفظ تراکم استخوانها و افزایش خون رسانی به اندام‌ها کمک کرده و از بسیاری از بیماری‌های مفصلی پیشگیری می‌کند.

 تغذيه نامناسب و شیوع چاقی نیز از عوامل زمینه ساز بروز آرتروز است.
چاقی و اضافه وزن مفرط سبب افزایش فشار به مفاصل و تخریب آنها می‌شود.

 فیزیوتراپی یکی از درمان های مفید در بهبود علائم و عوارض آرتروز است.