در هنگام انتقاد همسرتان نسبت به بستگان شما تعصب به خرج ندهید...
هنگامی كه همسرتان انتقادی از بستگان شما می‌كند فقط گوش دهید و جبهه نگیرید... با حفظ احترام نسبت به بستگان خودپیرو حق باشید و از بحث‌هایی كه خودتان می‌دانید فقط به دلیل حمایت بی‌مورد از خانواده‌تان بیان می‌كنید پرهیز كنید...البته این سخن به معنای مجاز بودن شنیدن غیبت نمی‌باشد و اگر هنگام غیبت كسانی كه از بستگان شما نیستند تذكر بدهید؛ طبعا در موارد دیگر هم تذكرتان حمل بر جبهه‌گیری نمی‌شود...
- از قضاوت اشتباه پرهیز كرده و به بستگان همسرتان فرصت دهید...
این جملات كه: " امكان ندارد من حرفی بزنم و مادرت بر خلاف من حرف نزند " " فقط دوست دارد ایراد بگیرد "؛ "می‌نشیند و رفتار من را زیر ذره‌بین می‌برد " را از فكرتان حذف كنید.... اغلب زوجین با اظهار نظر بجا و نابجای مادر‌زن یا مادر شوهرشان مشكل دارند. برای اینكه درست قضاوت كنید، هر دفعه كه قرار است مادر و پدر همسرمان را ببینید، ذهنتان را از رفتارها و حرف‌های آنها پاك كنید... فكر كنید هر بار اولین باری است كه آنها را می‌بینید...
- گاهی اوقات پاسخ‌های كوتاه و رعایت سكوت بهترین راه حل است...
اگر شرایط به گونه‌ای است كه سخن شما اثرگذاری لازم را ندارد، در برابر صحبت بستگان همسرتان با دادن پاسخ‌های كوتاه بلی و خیر، می‌توانید نشان دهید كه سخنان آنها را شنیده‌اید ولی ترجیح می‌دهید كه فعلاً در این زمینه مفصل صحبت نكنید... به یاد داشته باشید كه در برخی از موقعیت‌ها و شرایط، ساكت باقی‌ماندن بهتر از حرف زدن است و بایستی نسبت به گفتار بد سكوت كنید تا سالم بمانید...
- بستگان همسرتان را حذف نكنید...
بی‌اهمیتی به پدر و مادر همسرتان، حذف تدریجی آنها از زندگی‌تان، و كم‌كردن علاقه فرزندان‌تان به خانواده همسرتان و در مقابل توجه بیش از حد به والدین خودتان، رفتاری نیست كه از چشم همسرتان دور بماند. تلاش نكنید پدر و مادر و خانواده همسرتان را از او دور كنید. این حركت، ضربه روحی ،روانی شدیدی به او و در نتیجه به زندگی مشترك شما می‌زند...
- گاهی لازم است تنها با صبر و خونسردی مسائل را ندید بگیرید...
خویشتن‌داری، صبوری و خونسردی، موهبتی است كه همه‌ی افراد از آن برخوردار نیستند... در روابط، گاهی لازم است تنها لبخندی به چهره بنشانید، شانه‌ای بالا بیندازید و همه چیز را به شوخی برگزار كنید...خیلی مسائل آنقدر هم كه فكر می‌كنید مهم نیستند و لزومی ندارد در مقابلش عكس‌العمل خاصی انجام دهید...حساسیت‌هایتان را كم كنید و ظرفیت درونی و صبرتان را بالا ببرید.... امتحان كنید بعد از گذشت چند روز و كاهش احساس منفی‌تان می‌فهمید خونسردی و ندید گرفتن بهترین راه حل بوده است.و اگر نمی‌توانید، قبل از آنكه كنترل خود را از دست بدهید و حرفی بزنید كه بعداً بابتش پشیمان شوید، می‌توانید به بهانه‌ای از اتاق خارج شوید، هوای تازه بخورید و بعد از فروكش‌شدن خشم‌تان برگردید...چرا كه پیش از كار بایستی اندیشید تا به سبب‌كاری كه كرده‌اید سرزنش نشوید...
سمیه موسوی....دانشجوی دکتری مشاوره خانواده...
