چشم بر هم بزنید بزرگ می شود و مسئولیت اداره زندگی بر عهده اش قرار می گیرد. کنترل دخل و خرج خانه کار آسانی نیست. کودکی فرصت خوبی برای شروع آموزش مدیریت مالی است. آغاز راه مشخص کردن مبلغی به عنوان پول تو جیبی است. پول تو جیبی موجب تقویت استقلال و اعتماد به نفس کودک می شود و به او می آموزد که چگونه پولهایش را خرج کند، چگونه پس انداز کند، و حتی چگونه بذل و بخشش کند. از همه مهمتر اینکه کودک یاد می گیرد گاهی برای رسیدن به خواسته های بزرگتر از خواسته های کوچکترش چشم بپوشد.

1. به نظر می رسد بهترین سن برای آغاز پول تو جیبی دادن به بچه ها همان سنین مدرسه باشد. زیرا آنقدر بزرگ شده اند که مفهوم و ارزش پول را بفهمند و بتوانند مسئولیت پولهایشان را قبول کنند.

2. اشتباه بزرگی که برخی از والدین مرتکب می شوند این است که گمان می کنند پول تو جیبی جایزه یا دستمزد کودک است. اگر تکالیفش را به موقع انجام دهد بیشتر به او پول می دهند و اگر کوتاهی کند نمی دهند. در حالیکه پول تو جیبی نه تشویق است، نه تنبیه و نه اهرم فشار بلکه فقط راهکاری است برای آموزش مدیریت دخل و خرج.

3. شارژ کردن زود هنگام جیب کودک هم اشتباه است و تمام کارکرد آموزشی پول تو جیبی را از بین می برد.

4. حتی اگر دستتان به دهانتان می رسد نباید مقدار پول تو جیبی فرزندتان زیاد باشد. زیرا هدف از پول تو جیبی آموزش مدیریت دخل و خرج است و پول زیاد نیاز به مدیریت ندارد.

5. درباره نحوه خرج کردن پول تو جیبی او را راهنمایی کنید اما مداخله و اجبار کار خوبی نیست. البته فرزند شما باید بداند که آنچه با پولش می خرد باید در محدوده ارزشها و قوانین خانه باشد. بنابراین خطوط قرمز را برای او مشخص کنید و محدوده آزادی او را برایش توضیح دهید.

6. حوصله کنید.کمی زمان می برد تا چگونه خرج کردن را یاد بگیرد. هفته اول ممکن است تمام پول تو جیبی اش را یکجا بستنی بخرد و بعد از این کارش پشیمان شود. همین پشیمانی آغاز یک درس بزرگ است.